Helena Van Hees-Riethof is altijd al een actieve, sportieve en zelfstandige vrouw geweest. En op 89-jarige leeftijd is ze dat nog steeds. Zij gaat er vrijwel dagelijks op uit.
Samen eropuit
“Vroeger ging ik altijd op de fiets naar mijn werk. Later fietste ik met de kinderen. Toen die het huis uit waren, pakten mijn man en ik de fiets om lekker buiten te zijn. De fiets is altijd belangrijk geweest om lekker te kunnen bewegen en is natuurlijk ook gewoon een vervoermiddel.
Toen wij ouder werden en mijn man door ziekte niet meer zelfstandig kon fietsen, hebben wij naar een oplossing gezocht om toch samen eropuit te kunnen gaan.
Dat werd uiteindelijk een vierwielduofiets. Je zit dan naast elkaar. De een stuurt en fietst, de ander trapt mee. Zo kun je toch samen van het uitzicht genieten en samen kletsen.”
Urenlange tochten
“Wij hebben heel wat afgefietst in de loop der jaren. Ik had op die duofiets een picknickmand laten monteren. Daar kon heel wat in. Op die picknickmand bond ik dan twee klapstoeltjes. Urenlange tochten hebben wij zo gemaakt.
Wij vonden het heerlijk om samen toch nog buiten te kunnen zijn en uitstapjes te maken. Het is een stuk beter dan alleen maar thuis zitten of wachten tot iemand je met de auto eens ergens naartoe brengt. Afhankelijk zijn was niet echt ons ding en is zeker niet mijn ding.”
Zelfredzaam
“Ik zag links en rechts om me heen vriendinnen, ook tachtigers, fietsen, vallen en een been of arm breken. ‘Dat gaat mij niet gebeuren’, dacht ik toen. Toen mijn man overleed, vond ik het belangrijk om erop uit te blijven gaan. Ik ben toen overgestapt op een vierwiel solofiets.
De mensen mogen denken wat ze willen als ze mij zien fietsen. Je krijgt ook best wel eens commentaar, maar dat kan mij niet schelen. Inmiddels zijn de mensen in Barendrecht al aan die fiets gewend. Ik krijg zelfs te horen dat mensen er vrolijk van worden als ze me zien gaan.”
Veiligheid voorop
“Toen ik een keer heuveltje af ging én ook nog een scherpe bocht nam, had ik flink wat vaart. Met een gewone fiets was ik absoluut uit de bocht gevlogen of op de grond beland. De vierwielfiets kiepte gelukkig niet om. Ik ben niet zo’n voorzichtige fietser.
Die 89 is maar een getal vind ik. Ik ga stoep af, stoep op, heuveltje op, heuveltje af en dat liefst zonder te remmen. Je hebt niet voor niets een veilige fiets, dan hoef je niet ook nog eens heel voorzichtig te zijn. Al denken mijn kinderen daar wel eens anders over moet ik eerlijk zeggen.”
Ondernemend
“Ik ben altijd zelfstandig en onafhankelijk geweest. Dat wil ik zo lang mogelijk blijven. Stel je voor dat je thuis moet zitten wachten tot iemand op bezoek komt of je komt halen om ergens naar toe te gaan. Ik neem liever zelf het initiatief. Wil ik boodschappen doen, dan ga ik boodschappen doen. Wil ik op bezoek bij een vriendin, dan ga ik op bezoek bij een vriendin.
Al gebruik ik mijn fiets trouwens ook gewoon om lekker een paar uurtjes buiten te zijn. Dan fiets ik een uurtje, pak ergens een terrasje en rij ik eind van de middag weer naar huis.
Het is belangrijk om mobiel te blijven. Als je een tijdje niet hebt gefietst, ben je niet meer gewend aan dat drukke verkeer. Stap je gewoon over van een traditionele fiets op een vierwielfiets, dan heb je daar geen last van. Dan kun je blijven doen wat je altijd al deed: lekker fietsen.”